Op deze school kom je meer dan 50 nationaliteiten tegen. Voor veel leerlingen is dat een nieuwe ervaring, maar voor mij was het alsof ik thuiskwam. Mijn vader is Nederlands, mijn moeder komt uit Peru en woont daar ook, want mijn ouders zijn gescheiden. Ik ben geboren in Brunei, heb daarna ook in Singapore en Brussel gewoond. Mijn moeder dacht eerst aan een internationale school voor mij, omdat mijn Nederlands nog niet zo goed was. “We kiezen voor de beste school”, zei mijn vader, “het Hofstad Lyceum, dat Nederlands dat leert ze daar wel.” Dankzij alle bijlessen en de hulp van mijn mentor is dat ook prima gelukt, ik ben echt goed opgevangen.

Hier word je uitgedaagd om te discussiëren, door mijn Zuid-Amerikaanse achtergrond ben ik eigenlijk heel sociaal dus dat was even wennen. Maar het is goed dat je naar elkaar luistert en tegelijkertijd je eigen mening durft te verdedigen. Hier word je niet alleen beter door de docenten, maar ook door de leerlingen om je heen. Ik heb ontdekt wat mijn droom is: voor mijzelf beginnen. Met een eigen kledingmerk, duurzaam natuurlijk, dat spreekt voor zich. Mijn vorige mentor begon ooit op school met hoodies verkopen, dus misschien moet ik ook mijn bedrijf hier al beginnen.

Fabiana

Mijn tijd op het Hofstad Lyceum is een soort voortdurende ontdekkingsreis geweest. Hier leer je steeds weer iets nieuws over jezelf. Daarbij word je gesteund door docenten en je mentor, maar die nieuwsgierigheid moet ook echt uit jezelf komen. Dat vind ik mooi. In het begin lag mijn interesse puur bij techniek, maar nu is mijn blik verbreed. Mijn volgende stap wordt Bedrijfskunde en daarna wil ik bij Defensie. Die combinatie van actie en verantwoordelijkheid durven nemen kom ik ook al tegen in mijn vrije tijd, bij de scouting en de reddingsbrigade.

Wat ik ook heb geleerd op deze school, wees niet bang om hulp te vragen als je ergens tegenaan loopt. Toen mijn SE-periode een beetje tegenviel, heb ik daar met mijn mentor over gepraat. Hoe kan dat nou? Bleek dat ik toch wel last van spanning had. De gedragstherapeut heeft mij geholpen met stressreductie. Leren in het moment rustig te worden. Daar ben ik echt heel goed mee geholpen. Dat kan ik straks bij Defensie ook vast goed gebruiken. Net als de kennismaking met alle leerlingen die ik hier in al die jaren op school heb ontmoet. Je ziet hoe de maatschappij om je heen verandert, hier leer je dat iedereen anders maar ook hetzelfde is: gewoon mens. Al die bagage zorgt dat je straks steviger de wereld in kan gaan.

Techniek vind ik overigens nog steeds leuk, ik zit bij het AV-team dus als er een schoolfeest of event is, zorgen wij achter de schermen voor geluid en de rookmachines. Ik kijk nu al uit naar het eindfeest als ik straks mijn examen gehaald heb. Dan gaat het dak eraf. 

Lars

Andere culturen leren kennen, gaat hier eigenlijk vanzelf want er zitten meer dan 50 nationaliteiten op school. Toen ik van de Unesco-groep hoorde in de brugklas, ben ik gelijk lid geworden. We doen echt heel veel gave dingen. Zo mochten we laatst in het hoofdgebouw van Unicef met leerlingen uit Rotterdam en Amsterdam praten over de mentale gezondheid van jongeren en het klimaat. Hieraan meedoen, dat wordt gestimuleerd vanuit de school.

Toen ze een nieuwe voorzitter van de Unesco-groep zochten op Hofstad, dacht ik: dat is echt iets voor mij. Ik was zo enthousiast en gemotiveerd dat ik 27 van de 30 stemmen kreeg en dat gaf mij wel veel zelfvertrouwen. Vond ik ook heel lief dat ze mij dat gunden, want ik zet mijzelf nooit zo op de voorgrond.

Binnenkort is er Munesco en dan krijg je een land toegewezen dat je moet gaan vertegenwoordigen in een gezamenlijke zitting. Dus zo word je wel gedwongen om je in anderen te verdiepen, zodat je dat land goed
kan presenteren.

Of ik later de eerst stotterende voorzitter in de Verenigde Naties wordt? Haha, dat zou mooi zijn. Mijn gestotter is voor mijzelf nooit een ding geweest en hier op het Hofstad Lyceum al helemaal niet, dus hé, waarom niet? Het houdt mij in elk geval niet tegen, daarvoor heb ik veel te veel ambitie. 

Mikail

Ik was al fan van deze school voordat ik hier kwam. Mijn zussen en mijn moeder, ooms en tantes gingen ook naar Hofstad Lyceum. Aan tafel tijdens het avondeten werd er al vaak over gesproken. De sfeer is altijd fijn en er is veel aandacht voor elkaar. Iedereen kan hier zichzelf zijn en het maakt niet uit waar je vandaan komt. Dat lijkt misschien gewoon, maar dat is het echt niet. Ik ben de enige van mijn basisschool die hier naartoe is gegaan. Dat vond ik in het begin best jammer. Maar binnen korte tijd raakte ik bevriend met alle meisjes uit mijn klas. Ik ben heel blij met mijn keuze, het is een plek waar je veel kunt leren, je krijgt bijzondere vakken, je mag zelf veel onderzoeken en de docenten zijn heel toegankelijk. Als er iets is en je wil even met iemand praten of een vraag stellen, ook buiten de les, dan willen ze je altijd helpen. Je krijgt ook in het begin uitleg hoe je het beste je huiswerk kunt plannen. Het huiswerk is best veel, maar wel te doen.

Door de verhalen van mijn zussen hoopte ik al dat mevrouw Versteeg mijn mentor zou worden. En raad eens? Dat is zij nu ook. Zij geeft gym en is echt heel aardig.

Wat mij heel erg aansprak is Extra Kunst. Ik ben heel creatief en ik vind het leuk om te knutselen en te tekenen. Binnenhuisarchitect: dat lijkt mij wel iets. Ik verander altijd veel op mijn kamer en ik geef ook mijn ouders advies. Er valt van alles te ontdekken, ik vind tot nu toe echt alles leuk! 

Lex

Toen ik vwo-advies kreeg, wist ik zeker dat ik ook naar Hofstad zou gaan. Mijn oudste zus en neef zitten ook op het Hofstad. Soms kom ik ze tegen in de gangen, dat is leuk. Toen ik in groep 8 zat, ging ik al één dag in de week naar deze school, omdat ik toen meedeed aan Junior College. Dat houdt in dat je dan al, samen met andere basisschoolkinderen, lessen kan volgen op Hofstad. Dat is echt een hele goede manier om je nieuwe school te leren kennen. En andersom, want zij kenden mij dus ook al. Ik vond dat heel leuk en ik heb ook veel geleerd.

Nu dat ik ben begonnen aan het eerste jaar merk ik dat ik door Junior College al wat meer weet hoe het er hieraan toe gaat en wat er van me wordt verwacht. Meestal ben ik best verlegen, maar daar heb ik hier eigenlijk geen last van gehad. Door de introductieweek maak je al snel vrienden. En je hebt veel contact met je mentor. Elke week heb je ook studielesuren. Dan krijg je uitleg over je rooster en als je iets moeilijk vindt, dan kan je hierover praten met een docent of je mentor. Als je op mijn middelbare school komt, dan weet ik zeker dat je goed op weg wordt geholpen, dat je altijd alles kunt vragen, maar de school verwacht ook van je dat je ervoor gaat. 

Giani

Het is alweer drie jaar geleden dat ik hier op school kwam. Ik weet het nog goed, het voelde gelijk als thuiskomen, de plek die bij mij paste als een warme jas. En nog elke dag stap ik met een grote lach op mijn gezicht hier naar binnen. Hofstad Lyceum heeft mij echt veranderd als mens. Hoe? Het is echt een combinatie van factoren: de docenten, maar ook echt de diversiteit aan leerlingen om mij heen.

Het is fijn dat je kennismaakt met zoveel culturen en achtergronden. Dat zet je aan het denken. Bij levensbeschouwing komen die verschillen vaak aan bod. Ik kom uit een niet-gelovig gezin, maar nu begrijp ik dat het bij anderen wel een hele grote rol in hun leven kan spelen.

Mijn mentor heeft ook een belangrijke rol gespeeld in mijn ontwikkeling. Vroeger had ik echt last van faalangst in sociale situaties. Dat vertelde ik tegen haar en toen heb ik daar hulp voor gekregen. Ik zat er best wel mee, het was wel een groot ding voor mij en best persoonlijk. Maar hier voelde ik mij veilig genoeg om het te vertellen. Het is een hele belangrijke stap voor mij geweest om over die drempel heen te gaan. Sindsdien gaat het echt heel goed. Ik merk het in alles, bij presentaties houden en toetsen maken.
Wat ik precies ga doen weet ik nog niet precies. Maar hier krijg ik elke dag meer inzicht in mijzelf en daar begint alles mee. 

Elvie

Ik ben geboren op Sint Maarten en heb overal gewoond, onder andere in Mexico en de laatste drie jaar in Italië (Genua). Ik spreek vijf talen. Engels, Nederlands, Italiaans en Spaans. Chinees was ik aan het leren in Italië, maar toen verhuisde ik naar Nederland. Hier ga ik Frans leren, daar kijk ik naar uit! Dat wordt mijn zesde taal! Nederlands is nog best moeilijk, vooral spelling en lezen of als mensen heel snel praten. Dan begrijp ik er niets van. Dat is ook nog niet zo gek, ik woon hier pas kort.

Ik kreeg op Hofstad direct een goed gevoel. Ze hebben voor mij een plan gemaakt en ik krijg extra lessen Nederlands. Mijn docent Nederlands helpt mij ook extra in de klas, heel fijn. Maar ik heb ook een voordeel: ik volg tweetalig onderwijs (TTO) en Engels is mijn beste taal.

In Italië was het allemaal veel strenger. Hier zijn de lessen veel vrijer en boeiender en je hoeft op Hofstad nog niet te kiezen. Ik vind alles leuk, dus dat past goed bij mij. Ik houd van geschiedenis, schrijven en om onderzoek te doen, dingen uitzoeken. Op Hofstad zijn de lessen ingericht op vragen stellen en veel met elkaar praten, zodat je steeds iets nieuws ontdekt. Ik heb nog genoeg tijd om te ontdekken wat echt bij mij past. 

Megan

Als ik mijzelf vergelijk met toen ik hier kwam, zie ik een duidelijke ontwikkeling. Ik heb nu veel meer rust in mijzelf. Als er vroeger iets moeilijk was, dan zocht ik soms nog naar excuses. Waarschijnlijk om mij achter te verstoppen. Nu ga ik op zoek naar antwoorden. Mijn weerstand heeft plaatsgemaakt voor nieuwsgierigheid. Als er iets fout gaat, so be it, ik blijf gewoon constructief en blijf oplossingen zoeken. Die instelling typeert
voor mij ook het Hofstad Lyceum. Positief en onderzoekend. Er is een fijne energie hier op school. In de kantine geen kleine eilandjes, maar veel grotere groepen van leerlingen die elkaar opzoeken.

Ik kom zelf uit een witte buurt, maar het grappige is dat hier zoveel culturen zijn, dat al die verschillen tegen elkaar wegvallen. Het is een hechte omgeving. Dat merk ik ook bij de docenten. Ik heb al drie jaar dezelfde natuurkunde docent. Als hij iets uit heeft gelegd, lacht hij altijd, omdat hij het naar zijn zin heeft. Dat plezier werkt aanstekelijk. Leerlingen en docenten geven elkaar over en weer energie. Zo hoort het ook eigenlijk te gaan op elke school. Misschien vergeet ik wel eens hoe bijzonder dat eigenlijk is. 

Leon

Bijna iedereen van mijn basisschool is naar dezelfde middelbare school gegaan. Ik wilde iets anders, mijn blik verbreden, had zin in een nieuwe, frisse start. Ik woon in Monster, dus ik fiets elke dag. Dat houdt me lekker fit: want nee, ik heb geen elektrische fiets.

Mijn vader heeft een eigen bedrijf in computers. Ik help hem ook wel eens. Iets met Informatica, dat lijkt mij wel wat, misschien neem ik het bedrijf van mijn vader wel over. Moet ik er wel eerst nog even uitkomen met mijn broers, want die willen dat misschien ook wel. Eén van mijn broers zit hier nu ook, mijn andere broer is geslaagd en net van school. Ik wist dus best al wat van Hofstad Lyceum, ze vertelden er thuis enthousiast over en ik ben zelf ook een paar keer met mijn broers meegegaan. Zelfs voordat het schooljaar begon ben ik al op school geweest. Zo wist ik al voor de zomervakantie wie mijn mentor is en waar alles is. Heel fijn! Dat maakte de overstap makkelijk. Bij de start van het schooljaar tijdens de kennismakingsweek heb ik direct al vrienden gemaakt en iedereen uit mijn klas, maar ook andere klassen, leren kennen.

In het begin is het best wel een beetje wennen. Het zijn lange dagen, maar dat heb ik ervoor over. De school helpt je echt op weg. Nooit stap ik met tegenzin op mijn fiets! Want ik weet zeker dat ik bijzondere dingen ga leren hier op school. 

Lucas

In de eerste kon ik echt helemaal niet zingen, mijn vriendin zong en ik leerde haar trucjes. Want ik wilde wel, maar durfde niet. Dat ik ooit op een podium zou staan, had ik echt niet gedacht. Het kan allemaal heel anders lopen dan je dacht, als je maar in een omgeving zit die oog heeft voor jou. De muziekdocenten hebben mij heel erg gestimuleerd en ook mijn medeleerlingen. Noa, je kan het echt wel. Support van alle kanten, zo tof. Mijn podiumangst verdween als sneeuw voor de zon na mijn eerste optreden. Toen viel er een last van mijn schouders. Dat was een bevrijdend moment. Vanaf dat moment durfde ik ook voor de klas te staan en nog veel meer.

Toen mijn docente Latijn mij vertelde dat er een plekje vrijkwam in de GSA-commissie (Gender Sexual Alliance) heb ik mij meteen aangemeld. Tijdens de Week tegen het Pesten en op Paarse Vrijdag zetten wij ons in voor een veilige omgeving voor iedereen. En ook in de Medezeggenschapraad kan ik mijn zegje doen.

Ik heb hier op school echt heel veel geleerd, maar mijzelf vooral ook kunnen ontwikkelen als mens. En voor de toekomst: ik denk aan een studie Forensisch onderzoek of Biologie. Je plek durven innemen, begint met een omgeving die oog heeft voor jou. 

Noa